Even terug..
Af en toe krijg ik het verzoek om een interview. Pas weer zo één, met een vraag die me nog steeds is bijgebleven: wat zou je tegen jezelf zeggen als je een tijdmachine had en 25 jaar terug in de tijd kon? Negen van de tien keer beantwoord ik vragen met het acceleratievermogen van – laten we niet kinderachtig doen – een Porsche GT3. Over die vraag moest ik toch echt wel even nadenken.
Laat ik even een idee schetsen van de Daniëlle van 25 jaar terug (bedenk het beeld er zelf maar even bij, ik vond het té genant om de bijbehorende foto te plaatsen…). Student, maar nooit in de schoolbanken te vinden. Ik had het veel drukker met allerlei bijbaantjes, van modellenwerk tot achter de bar. Als healthfreak werd ik met een schuin oog aangekeken. Veel sporten. Altijd maar die drang om te moeten presteren. Heb je een beetje een indruk waar we over praten?
Het antwoord
Maar er kwam antwoord op die prikkelende vraag. Tegen de Daniëlle van toen zou ik willen zeggen dat ze zich wat minder moest aantrekken van wat anderen van haar vinden. Dat ze niet te veel de dingen moest doen die als normaal werden beschouwd, maar gewoon lekker haar eigen gang moest gaan. Want ja, ik paste niet echt in een hokje. En je moet als 20-jarige stevig in je schoenen staan om nergens écht bij te willen horen.
Ik heb daar toen ook best af en toe moeite mee gehad. Want hoe gaat dat? Mensen zijn over het algemeen nogal bevooroordeeld. Daarom ga jij heel krampachtig je best doen om maar het tegendeel te bewijzen, een beetje overcompenseren. Ik heb daardoor best wel concessies gedaan. Had ik minder naar anderen geluisterd, dan had ik bijvoorbeeld meer tijd willen besteden aan modellenwerk of de sport. Ik kreeg toch een beetje het idee aangepraat dat je de trein zou missen, als je niet zou doen zoals het hoorde als student.
Nu zou ik zeggen: fuck it, om het even ietsje minder diplomatiek te zeggen. Want uiteindelijk heeft dat me heel veel gebracht, m’n eigen(wijze) gang gaan. Ik ben toch gekomen waar ik ooit wilde zijn: een eigen bedrijf dat het leuk doet en net als die Daniëlle van 25 jaar terug ook niet altijd doet zoals het hoort.
Er zijn ook nu veel van die 20-jarigen die niet in een hokje passen en twijfelen waar ze goed aan doen. Ik zou zeggen: trek je niet te veel aan van wat anderen vinden. Het gevoel dat je zelf hebt is toch het beste. Want wat is er erger dan wanneer je over 25 jaar zou moeten constateren: ‘Ik wou dat ik het toen anders had gedaan. Had ik maar die tijdmachine!’
Groet,
Danielle Kleyheeg (CPO)
danielle@i4talent.nl
