Naast mijn rol als moeder van drie kids, Puck (7), Fay (5) en James (0) ben ik ook commercieel directeur. Vaak krijg ik de vraag hoe ik dat allemaal doe en voor mij was dit altijd strekt normaal. Maar nu, vraag ik het mij soms eerlijk gezegd ook wel eens af.
Mijn collega’s van rond de 23 jaar komen gehaast binnen, meestal nog te laat en hebben echt een hele drukke ochtend gehad. Ik heb me dan al een keer verkleed, twee of drie luiers verschoond, en alle online huiswerktaken opengezet, gechat met de juf en ga zo maar even door. Iedereen vraagt, hoe doe je dat nou? Ik heb er één of twee en jij hebt er drie?! Tsja, dat is waar. En fuck wat is het nu druk maar we hebben geen keus. De economie moet ook blijven draaien en daar hoort werken waar mogelijk bij.
Naast mijn rol als moeder van drie kids, Puck (7), Fay (5) en James (0) ben ik ook commercieel directeur. Vaak krijg ik de vraag hoe ik dat allemaal doe en voor mij was dit altijd strekt normaal. Maar nu, vraag ik het mij soms eerlijk gezegd ook wel eens af.
Toen 9 maart mijn jongste dochter uit school kwam en zei dat de “Carona viering” (lees Corona virus) begonnen was, had ik nog geen idee welke impact dit allemaal zou hebben. Laat ik zeggen dat ik blij ben dat er in mijn naaste omgeving niemand getroffen is, maar het heeft een enorme impact op je gezin en je werk. Het uit zich bij mij vooral in racen. Voorheen was het altijd al strak plannen, en ging het ook heus niet altijd vlekkeloos zo zat ik echt wel eens in de auto op weg naar werk dat ik even omkeek of mijn jongste niet nog in de auto zat want ja het is af en toe gekkenwerk en mijn hoofd raakt ook wel eens overvol. Maar ook mijn sleutels raak ik erg vaak kwijt. Dus georganiseerd ja, maar chaos is het net zo goed. En dat kan ook niet anders.
Hoe wij dat nu gedaan hebben? Mijn man heeft ook een drukke baan en we hebben gezegd we verdelen de kids qua tijd 50/50. Hij is continue thuis en zorgt 2,5 dag voor de kinderen. Ik ben 2,5 dag thuis en zorg dan voor de kinderen. Maar ik kan niet ontkennen dat ik wel eens met een James op m’n arm sta te bellen met een klant en hem van alles geef om te zorgen dat hij niet er door heen tettert. Mijn dochter weet het inmiddels al en vraagt altijd in een soort gebarentaal van Irma, dé gebarentolk van Nederland, of ze een snoepje mag. Ze weet toch, “mama zegt nu echt geen nee”. Die klant leg ik het dan maar uit en gelukkig – altijd een begripvolle reactie.
Het fijne is wel dat er sociaal gezien minder druk is. Niet alle verjaardagen af, om nog maar niet over alle kinderverjaardagen te spreken, even socializen, even…, even dat…. Dát hoeft even niet meer. Nee nu is focus gezin & werk. Het één kan niet zonder het ander.
Mijn collega’s van rond de 23 jaar komen heel gehaast binnen, meestal nog te laat en hebben echt een hele drukke ochtend gehad. Ik heb me dan al een keer verkleed, twee of drie luiers verschoond, en alle online huiswerktaken opengezet, gechat met de juf en ga zo maar even door.
Ik geloof echt dat we geen keuze hebben en allemaal keihard ons best moeten doen. En het vooral samen moeten doen. Een goede planning, iedereen is even belangrijk, ook qua werk. Ik verdeel wat dat betreft de tijd evenredig met mijn man en gelukkig “mag” ik er af en toe nog even uit. Op naar kantoor om daar met het team iedere dag weer te zorgen dat onze mensen een opdracht krijgen of op opdracht blijven. Om vervolgens keihard naar huis te racen met mijn telefoon op het dak van mijn auto. Deze is geëindigd op de snelweg maar werd gelukkig thuisgebracht – dat dan weer wel. De eerlijke vinder zat in soort van quarantaine en had wel zin in een ritje met de auto 🙂
Anyway, dan begint pas echt de drukte, koken, alles in bad, voorlezen, gewoon aandacht die ze nodig hebben en tja dan wil je op de bank ploffen. Maar nee dan begint de dagelijkse schoonmaak. Want met zoveel mensen de hele dag in huis wordt het goor, ik wist werkelijk niet dat dat kon. Om nog maar niet beginnen dat ik alle muren weer zou moeten witten (half jaar geleden gedaan). En dan om 21.30 uur dan wil ik eigenlijk naar bed maar moet ik mailbox ook nog door. En haha maar er is ook nog een leven met een man, dus ja wijntje, serietje kijken, even kletsen en dan toch maar slapen – dat is voor iedereen beter. Geen klaagzang, want er zijn er velen die veel harder in de zorg werken, die geen tuin hebben, of erger nog die iemand hebben verloren maar een uitdaging is het af en toe zeker.
Tot die tijd hebben wij thuis een Coronadansje, “Corona, corona, corona, afstand, afstand.. geen handjes meer, geen knuffels meer, geen elleboogjes meer“ Ik kan ‘m dromen.
Toen Mark Rutte meldde dat na de vakantie de scholen open gaan, dansten wij allemaal een polonaise door het huis. Ik kan niet zonder ze, maar wat is het goed om ook weer wat afstand te hebben. En niet om vijf uur naar huis te racen om mijn man af te lossen omdat hij ook even zijn handen vrij wilt hebben.
Ik blijf mijzelf voorhouden als we allemaal flexibel zijn, elkaar helpen, luisteren naar wat men zegt qua regels, dat het echt weer goed moet komen. Tot die tijd hebben wij thuis een Coronadansje, “Corona, corona, corona, afstand, afstand.. geen handjes meer, geen knuffels meer, geen elleboogjes meer. Corona, corona, corona“. Ik kan ‘m dromen.
Cristel van der Meer – Schoemaker
Commercieel Directeur i4talent
LINKEDIN
